ARFID

(Avoidant/Restrictive Food Intake Disorder, ARFID) jest stosunkowo nowo rozpoznanym zaburzeniem odżywiania, które zostało oficjalnie sklasyfikowane w najnowszej edycji Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5) Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego.

ARFID różni się od innych zaburzeń odżywiania, takich jak anoreksja czy bulimia, ponieważ nie wiąże się z obawami dotyczącymi wagi czy kształtu ciała. Osoby cierpiące na ARFID unikają jedzenia z różnych powodów, w tym z powodu braku zainteresowania jedzeniem lub nieprzyjemnych doświadczeń z nim związanych. Poniżej przedstawiam kluczowe informacje na temat ARFID, w tym objawy, konsekwencje zdrowotne oraz opcje leczenia.

Osoby z ARFID

często wykazują znaczące ograniczenia w ilości oraz rodzaju spożywanego jedzenia. Objawy to m.in.:
– Unikanie określonych tekstur, kolorów lub zapachów jedzenia.
– Brak zainteresowania jedzeniem lub jedzeniem w towarzystwie.
– Strach przed duszeniem się lub wymiotowaniem.
– Odczuwanie stresu lub lęku związanego z jedzeniem.

Kluczowe jest rozróżnienie ARFID od typowych zachowań dziecięcych, takich jak niechęć do nowych smaków czy „wybredność”, która zwykle mija z wiekiem. ARFID utrzymuje się i wpływa negatywnie na zdrowie fizyczne i emocjonalne.

Nieleczone ARFID

może prowadzić do różnorodnych problemów zdrowotnych, w tym:

– Niedożywienie i niedobory składników odżywczych.
– Problemy z rozwojem u dzieci i młodzieży.
– Zaburzenia wzrostu i opóźnienia rozwojowe.
– Osłabienie układu odpornościowego.
– Zwiększone ryzyko infekcji i chorób przewlekłych.

Leczenie ARFID

jest zazwyczaj interdyscyplinarne i może obejmować współpracę psychodietetyków, terapeutów karmienia, neurologopedów, psychologów, psychiatrów, dietetyków i innych specjalistów zdrowia. Opcje leczenia mogą obejmować

• Terapia behawioralna: Pomaga pacjentom zmieniać zachowania związane z jedzeniem poprzez stopniowe wprowadzanie nowych pokarmów i zarządzanie lękiem.
• Terapia poznawczo-behawioralna (CBT): Uczy strategii radzenia sobie z lękiem i negatywnymi myślami dotyczącymi jedzenia.
• Terapia rodzinnego podejścia (FBT): Angażuje rodziny w leczenie, pomagając wspierać zmiany w zachowaniach żywieniowych.
• Interwencje dietetyczne: Opracowanie zrównoważonych planów żywieniowych, które zapewniają odpowiednią ilość kalorii i składników odżywczych.

Rodzice i opiekunowie powinni zwracać uwagę na następujące sygnały ostrzegawcze, które mogą wskazywać na ARFID:
–  Wyraźne ograniczenia w rodzajach akceptowanego jedzenia.
–  Zauważalne zaniepokojenie dziecka podczas posiłków.
–  Fizyczne objawy związane z niedożywieniem, takie jak bladość skóry, osłabienie czy częste infekcje.
–  Spadek wagi ciała lub brak odpowiedniego przyrostu masy ciała u dzieci.
–  Opóźnienia w rozwoju fizycznym i poznawczym.
– Unikanie społecznych interakcji, które wiążą się z jedzeniem, co może prowadzić do izolacji.

Jeśli rodzice lub opiekunowie zaobserwują którykolwiek z powyższych objawów, powinien skonsultować się ze specjalistą (psycholog, psychodietetyk, dietetyk, lekarz internista). Wczesna diagnoza  (psychiatryczna) i odpowiednie leczenie mogą znacznie poprawić jakość życia dziecka oraz zmniejszyć ryzyko długoterminowych konsekwencji zdrowotnych związanych z ARFID.

ARFID wymaga stałego wsparcia zarówno dla pacjenta, jak i jego rodziny.

Wspierające działania mogą obejmować:

• Edukacja żywieniowa: Zrozumienie, jakie składniki odżywcze są potrzebne do zdrowia i rozwoju, może pomóc rodzicom lepiej planować posiłki.
• Grupy wsparcia: Dołączenie do grup wsparcia dla rodzin zmagających się z ARFID może zapewnić cenne źródło informacji, wsparcia i zrozumienia.
• Regularne konsultacje z zespołem: Regularne spotkania z dietetykiem, psychologiem i pediatrą mogą pomóc monitorować postępy i dostosowywać plany leczenia w miarę potrzeb.
• Techniki zarządzania stresem: Nauka technik relaksacyjnych i zarządzania stresem może pomóc zarówno rodzicom, jak i dziecku w radzeniu sobie z lękiem związanym z jedzeniem.

ARFID to poważne zaburzenie odżywiania, które może mieć długotrwałe konsekwencje dla zdrowia fizycznego i emocjonalnego, jeśli nie zostanie odpowiednio leczone. Wczesna interwencja, interdyscyplinarne podejście do leczenia i wsparcie ze strony rodziny są kluczowe dla skutecznego zarządzania tym stanem. Pamiętaj, że jako rodzic lub opiekun jesteś nie tylko obserwatorem, ale i najważniejszym członkiem zespołu terapeutycznego. Twoje zaangażowanie i wsparcie mogą zdecydowanie pomóc Twojemu dziecku w drodze do zdrowszego życia.

Zapraszamy do KONTAKTU.